Centralną modlitwą arcykapłańską Jezusa jest prośba o jedność tych, którzy uwierzą w Niego. Pochodzi ona wyłącznie z Bożej jedności i dociera do nas od Ojca przez Syna i w Duchu Świętym. Jezus prosi o dar, który pochodzi z nieba, posiadający skutek realny i dostrzegalny na ziemi.

Modli się:  Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał (J 17, 21).

Jedność chrześcijan jest nie tylko znakiem i pragnieniem Boga, ale wręcz musi się pojawić z całą jasnością, aby świat uwierzył – jest to cel bardzo praktyczny i konkretny. I jest to możliwe dziś dzięki działaniu Ducha Świętego, który wypełnia Boże postanowienie: „dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi” (Ef 1, 10). 

Wierzymy, że żyjemy w wyjątkowym czasie działania Ducha Świętego. To dzięki nowemu wylaniu na Kościół w XX wieku chrześcijanie zakorzenieni w Chrystusie mogą dzisiaj wspólnie modlić się i uwielbiać Pana w jednym Duchu pomimo denominacyjnych podziałów. Wyczekując przyjścia Jezusa Chrystusa pragniemy, abyśmy „wszyscy razem doszli do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa” (Ef 4, 13).

Wylanie Ducha Świętego, które miało miejsce w XX wieku, dotknęło nie tylko Kościoły chrześcijańskie, ale także Żydów. Po raz pierwszy od dwudziestu wieków Duch Święty zaczął powoływać i wzbudzać kongregacje żydowskich wyznawców Jezusa (Yeshuy) Mesjasza, którzy zachowują żydowski styl życia oraz żydowską tożsamość. Obserwujemy również powrót Żydów z całego świata do swojej ojczyzny. Wierzymy, że są to znaki czasu dane od Pana i głęboko nosimy Izrael w naszych sercach i modlitwach. Uznajemy, że jako narody zostaliśmy wszczepieni w naturalny pień i gałęzie wierzącego Izraela (Rz 11, 17-24). Stało się to po to, aby stworzyć „jednego nowego człowieka” (Ef 2, 15) razem z narodami, jako „współdziedzicami i współczłonkami ciała i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie” (Ef 3, 6).

Wierzymy, że modlitwa za Izrael, aby uznał Yeshuę za Mesjasza i mógł zawołać „Błogosławiony który przychodzi w Imię Pańskie” oraz inicjatywy dążące do jedności chrześcijan przygotowują drogę naszemu Panu na Jego drugie Przyjście. Natomiast rolą Kościoła jest uznanie swoich korzeni i fundamentów w Izraelu, odpokutowanie nauczania o zastąpieniu narodu wybranego przez Kościół oraz uznanie prawowitego miejsca żydowskich wyznawców Jezusa (Yeshuy) wewnątrz jednego Ciała Chrystusa – Mesjasza.

Wylanie Ducha Świętego widoczne w naszych czasach pokazuje, że Bóg coraz intensywniej przygotowuje Kościół na spotkanie z Jezusem; przygotowuje swoją Oblubienicę na ucztę weselną Baranka. Duch Święty przygotowuje Kościół, aby święty i zjednoczony mógł zostać przedstawiony Chrystusowi i Ojcu. Pan powołuje dziś synów i córki, sługi Ducha Świętego, aby poprzez ich świadectwo budził Kościół do przygotowania na powtórne przyjście Pana. Jednocześnie błogosławi swój lud darami, które poprzedzają Jego przyjście i są „przedsmakiem” nadchodzącego Królestwa.

Przygotowanie to wymaga głębszego objawienia miłości Ojca, głębi zjednoczenia z Chrystusem oraz radykalnego posłuszeństwa Duchowi Świętemu. Powołanie do przygotowania na powtórne przyjście jest dane wszystkim chrześcijańskim wspólnotom wiary, gdyż wszyscy zostali zaproszeni na ucztę weselna Baranka.

Wszyscy wierzący w Chrystusa mogą wspólnie wołać „Przyjdź Panie Jezu”.

Modlitwa ta ma ogromna moc, gdyż jest wyrażeniem najgłębszego pragnienia serca Ojca, aby Jego Syn został uwielbiony tu na ziemi i połączył się ze swoja Oblubienica. Jest także wzmacnianiem liturgicznego zawołania Kościoła:

„Oczekujemy Twego przyjścia w chwale”.