Nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i w prawdzie. I takich właśnie czcicieli chce On mieć (J 4, 23). 

W służbie uwielbienia Boga poprzez muzykę i śpiew bardzo mocno wierzymy, że nasza aktywność nie jest dodatkiem estetycznym do spotkania modlitewnego, ale bardzo ważnym elementem całości. Wierzymy i chcemy oglądać to, jak Bóg dotyka ludzi poprzez prorocze pieśni i dźwięki, zupełnie jak wtedy, kiedy Dawid grał, a król Saul przestawał być dręczony przez złego ducha.

Wierzymy, że w czasach nadmiaru słów, bodźców i chęci mierzenia wszystkiego siłą intelektu Bóg pragnie zmieniać nas pozawerbalnie, kiedy po prostu gościmy Jego Obecność i trwamy w Niej. Wierzymy, że prorocze uwielbienie to coś o wiele więcej niż pełen emocji koncert chrześcijańskich kawałków, ale że to sprowadzanie na ziemię rzeczywistości Bożego tronu w niebie -dla chwały Ojca, dzięki Duchowi Świętemu. Wierzymy, że żyjemy w czasach, w których Pan Bóg wzbudza tak namaszczone uwielbienie, że przemieni ono miasto za miastem, naród za narodem - dla chwały Jezusa, dzięki Duchowi Świętemu.

Chcemy to oglądać i być gotowi. Chcemy być czcicielami w Duchu i prawdzie.

LIDER SŁUŻBY

„A oto w Niebie stał tron i na tronie [ktoś] zasiadał. A Zasiadający był podobny z wyglądu do jaspisu i do krwawnika, a tęcza dokoła tronu - podobna z wyglądu do szmaragdu. Dokoła tronu – dwadzieścia cztery trony, a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców, odzianych w białe szaty, a na ich głowach złote wieńce. A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy, i płonie przed tronem siedem lamp ognistych, które są siedmiu Duchami Boga. Przed tronem - niby szklane morze podobne do kryształu, a w środku tronu i dokoła tronu cztery Zwierzęta pełne oczu z przodu i z tyłu: Cztery Zwierzęta - a każde z nich ma po sześć skrzydeł - dokoła i wewnątrz są pełne oczu, i nie mają spoczynku, mówiąc dniem i nocą:

Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi” (Ap 4).

W Niebie nie jest niebiesko – Słowo Boże przedstawia Niebo pełne kolorów. Symbolika kolorów ma tu swoje znaczenie. Wielbiąc flagami, pragniemy ściągać kolory Nieba, ogłaszać kolorem, że On tutaj jest, Jego Obecność i Chwała (kolor złoty), że do Niego należymy i poddajemy się działaniu Ducha Świętego (kolor biały), który przychodzi jak Strumienie wody żywej (niebieski), Olej (oliwkowy) lub Ogień (pomarańczowy). Krwią Chrystusa jesteśmy Zbawieni (czerwony), odkupieni (srebrny), wolni, uświęceni (biały) i odnowieni (jasny zielony). Uwielbienie Boga toruje drogę i otwiera Niebo nad nami (niebieski) – a Jego Obecność przychodzi.

Mojżesz podczas walki między Amalekitami a Izraelitami modlił się, a ludzie trzymali jego ramiona w górze. Chodziło w tym o gest serca, uwielbienia. Na pamiątkę tego Bożego zwycięstwa nad Amalekitami Mojżesz zbudował ołtarz, a okrzykiem Izraelitów stały się słowa: "Jahwe Nissi": Pan moim sztandarem. W Psalmie 20 czytamy: „Będziemy się weselić ze zwycięstwa twego I w imię Boga naszego wzniesiemy sztandary!”. Wznieść sztandary znaczy ogłosić Jego Zwycięstwo, Jego Panowanie i Jego Obecność w danym miejscu.

Jako Służba Uwielbienia Flagami pragniemy,  aby każda dziedzina naszego życia była Wielbieniem Boga i aby była Jemu poddana.

Każdy człowiek został wybrany by istnieć ku Chwale Jego Majestatu. Uwielbienie jest doskonałym wyrazem miłości, poprzez który oddajemy chwałę Najwyższemu. Jak mówi Psalm 150, uwielbienie może przyjąć rozmaite formy.

Chwalcie Go dźwiękiem rogu, chwalcie Go na harfie i cytrze! 
Chwalcie Go bębnem i tańcem, chwalcie Go na strunach i flecie! 
Chwalcie Go na cymbałach dźwięcznych, chwalcie Go na cymbałach brzęczących.

Jedną z nich jest uwielbienie poprzez taniec, który jest doskonałym narzędziem do oddania Bogu chwały:

„... Niech chwalą Jego imię wśród tańców...”. Taniec jest mową ciała, która jest wspaniałym, szczerym i zrozumiałym przekazem naszego serca. Każdy ruch, gest może wyrażać naszą miłość do Stwórcy.

Taniec jest miejscem radosnego przebywania w Bożej Obecności „...stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości...”. Może być wyrażeniem stanu Ducha, który nie zawsze możemy wypowiedzieć słowami.  Taniec towarzyszy nam już od dawna, Dawid jak i cały dom Izraela z całej siły tańczyli przed obliczem Pana.

Bóg może przychodzić i objawiać nam swoją miłość poprzez proroctwo, które może przybrać postać nie tylko słowa, obrazu, pieśni ale także postać natchnionego tańca.

Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła (Ps 139, 14).

W Słowie Bożym czytamy, że zostaliśmy dopracowani w każdym szczególe, doskonale utkani w łonie matki razem z wyjątkowymi darami i talentami, których udzielił nam Bóg. Chcemy oddawać Jemu chwałę całym naszym życiem, a w tej służbie szczególnie naszym obdarowaniem i doświadczeniem.

Zespół służby kreatywnej tworzy m.in. plakaty spotkań, grafiki, video, fotografie, prowadzi stronę internetową i social media, a „burza mózgów” to stan, w jakim możesz spotkać nas najczęściej.

Bóg nie potrzebuje reklamy, ale Jego Królestwo cechuje królewski standard. I taki standard chcemy odzwierciedlać tu, na ziemi.

Aby móc dać, wpierw musimy otrzymać. Aby wprowadzać standardy Bożej gościnności, wpierw jej musimy sami doświadczyć. Bóg przyjmuje nas do Siebie i chce nas gościć w Swoim Domu przez całą wieczność. Wiemy, że nie ma obcych w Jego Królestwie i głodnych przy Jego stole, dlatego chcemy, aby każda osoba, która do nas przychodzi czuła się jak w Domu Ojca, przyjęta i kochana. Chcemy być znani z Miłości!

W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem (J 14, 2-3).

Naszą wspólnotę chcemy budować na fundamencie Słowa Bożego. Pragniemy, aby każda osoba we wspólnocie była ugruntowana w podstawowych prawdach wiary, chodziła w mocy Ducha Świętego i żyła z wiary na co dzień. Służba formacyjna zrodziła się z potrzeby i pragnienia, abyśmy jako wierzący ”już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki” (Ef 4, 14), ale abyśmy

wzrastali w łasce i poznaniu Pana naszego, Zbawiciela, Jezusa Chrystusa (2 P 3, 18).

Głos na Pustyni tworzą ludzie o różnych talentach, pasjach i doświadczeniach. Jako służba personalna pragniemy, aby każdy w Głosie znalazł swoje miejsce i mógł, służąc Bogu swoimi zdolnościami, jednocześnie poczuć się jak w rodzinie. Rodzinie opartej na wzajemnej miłości i szacunku, której siłą są  te same wartości i zasady.

Zależy nam na tym, by każdy członek wspólnoty czuł się doceniony, kochany i wiedział, że jesteśmy po to, by im służyć wsparciem, pomocą.

Zachęcamy was, bracia: Pouczajcie nieposłusznych, podnoście na duchu bojaźliwych, troszczcie się o słabych, bądźcie wyrozumiali dla każdego. Uważajcie, aby nikt nikomu nie odpłacał złem za zło, ale zawsze starajcie się czynić dobro sobie nawzajem i wszystkim ludziom (1 Tes 5, 14-15).
 

Taka zaś jest ufność, jaką mamy do Niego, iż jeżeli prosimy o coś według Jego woli,
wysłuchuje nas. A jeżeli wiemy, że nas wysłuchuje o co Go prosimy wiemy też, że otrzymaliśmy już od Niego to, o co prosiliśmy (1J 5, 14-15).

Modląc się z wiarą za drugiego człowieka, ufamy że zostaliśmy powołani do posługi, do przybliżania kultury Królestwa Bożego. Duch Święty objawia nam wolę Ojca. Bòg chce, abyśmy dzielili się miłością z innymi. Dlatego zachęceni Słowem Bożym, spełniając w posłuszeństwie i pokorze to, czego pragnie Jezus, chcemy modlić się jedni za drugich, wspierając się w różnych potrzebach, umacniając wiarę, budując się wzajemnie. Wtedy stajemy się mocni w Panu Jego potężną siłą (Ef 6,10). 

Bóg zachęca nas za św. Pawłem, aby stawać w modlitwie i wołać o poznanie miłości Chrystusa, która przewyższa wiedzę oraz by zostać napełnionymi całą pełnią Boga, który może uczynić znacznie więcej, niż to, o co prosimy czy pojmujemy (Ef 3, 9-20).

Zatem trwając w Słowie przez posługę modlitwy z wiarą, naśladujemy Naszego Pana, oczekując owoców.

Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boga w Jezusie Chrystusie względem was (1 Ts 5, 16-18).

Od samego początku historii człowieka, Bóg przemawia na różne sposoby. Nie zawsze jest to tylko komunikat werbalny. Słowo Boże ukazuje nam, że najczęściej obok obietnicy, Bóg przekazuje obraz, który otwiera nas na nią, daje głębsze wyobrażenie, zrozumienie, a przy tym pozwala na interpretację, wiedząc, co najbardziej porusza nasze serca. Posługuje się dziedziną, którą sam stworzył, bowiem

do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia (Ps 24,1),

każdy widok, krajobraz, wszelkie stworzenie oddaje chwałę, ale też komunikuje. "Świat duchowy w swojej całości manifestuje się w całości świata zmysłowego, wyrażany mistycznie przez obrazy symboliczne dla tych, którzy mają oczy, żeby widzieć. Cały świat zmysłowy jest dyskretnie przejrzysty na świat duchowy, uproszczony i zjednoczony przez naturę duchową. W naszym świecie przez naturę, w tamtym świecie przez symbole, a dzieło obu jest jedno." – św. Maksym Wyznawca.

Czyż już pierwsza z obietnic nie zostaje przekazana poprzez obraz? To właśnie widok gwiazd na niebie otwiera Abrahama na wielką obietnicę od Boga, który poleca „spójrz na niebo i policz gwiazdy (Rdz 15,5)". Zaszczepia w nas swoje Słowo i jednocześnie dba o to, aby zakorzeniło się w naszym życiu działając na naturze i zmysłach. Wierzę, że Bóg zachęca nas (i nie zniechęca się, mimo że zaczął już w Księdze Rodzaju), abyśmy oddali Mu te sfery i pozwolili w nich działać, jednocześnie poszukując Jego serca i przekazując ukryte w nim tajemnice dla nas za pomocą naszej twórczości.

„Wielu lekceważy swoje pragnienia, próbując wyzbyć się ich wszystkich, aby udowodnić swoje poddanie Bogu. Ich bezinteresowne podejście mija się z wolą Bożą i w oczywisty sposób zaprzecza faktowi, że to Bóg jest Ojcem zarówno ich marzeń, jak i zdolności.” – Bill Johnson

Zatem przyjęcie daru twórczej ekspresji i rozwijanie jej jest zgodne ze stworzeniem nas na podobieństwo naszego Boga. Wygląda na to, że nie pozostaje nic innego, jak przekierować ją na właściwe tory prowadzące do proroczego wymiaru i chwały!

Nie jest przypadkowym, że Bóg złożył każdemu z nas inne talenty. Niektórzy są świetnymi grafikami, inni dźwiękowcami, inni robią niebanalne zdjęcia, jeszcze innych pasjonuje kręcenie klipów wideo. Nieraz osoby, które zostały obdarowane przez Boga, aby swoim talentem i pracą służyły poszerzeniu Jego Królestwa, służą dziś dla świata, bo nie ma dla nich miejsca w Kościele. A Bożym zamiarem jest pomnożenie tego talentu dla Jego chwały.

Dlatego we wspólnocie działa służba techniczna. To tutaj łączymy nasze hobby, umiejętności, kreatywność i pasje. Projektujemy, tworzymy, rozwiązujemy problemy. Ale także nagłaśniamy, nagrywamy, edytujemy, pomagamy sobie w (nawet bardzo prostych) technicznych czynnościach. A wszystko dla Bożej chwały: aby jakość realizowanych przez nas przedsięwzięć była świadectwem naszej wiary i tego, że Boże działa to naprawdę wysoki standard.

Duch Święty jest Panem porządku i harmonii. Z tej inspiracji powstała Służba Spotkań Środowych, której głównym zadaniem jest czuwanie nad organizacją i przebiegiem środowych spotkań wspólnoty. Modlitwa w intencji środowych wieczorów, koordynowanie współpracy służb zaangażowanych w tworzenie spotkań, dopinanie ostatnich guzików oraz otwartość na podpowiedzi naszego głównego Kierownika: Ducha Świętego – tak najkrócej oddać można techniczno-duchowy charakter tej służby.

Lubimy, jak Bóg reprezentowany jest przez dobrą jakość. Dobrą jakość w każdym szczególe.

Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia (2 Tm 1, 7).

Służba rodzin to służba skierowana ku zbudowaniu rodzin, które są członkami wspólnoty. Pragniemy, aby nasz zespół służył całym rodzinom. Chcemy stworzyć bezpieczne środowisko wzrostu dla naszych rodzin, gdzie każdy będzie mógł uzyskać pomoc i wsparcie. Chcielibyśmy, aby to miejsce umożliwiało wzrost w poznaniu i relacji z Bogiem dla całych rodzin - zarówno małżonków, jak i dzieci. Małżeństwa będą mogły otrzymywać pomoc lub konkretne narzędzia do naprawy i umacniania swoich relacji, a rodzice będą się uczyć, jak być rodzicem według Bożego zamysłu.

Wierzymy, że dzieci są tymi, które Bóg szczególnie sobie upodobał, dlatego duży nacisk kładziemy na to, aby od najmłodszych lat mogły odkrywać, że są świątyniami Ducha Świętego, a rzeczywistość duchowa jest ich codziennością. Chcemy, aby nasze dzieci mogły służyć wspólnocie już od najmłodszych lat tymi darami, jakimi obdarzył ich Bóg.

Obecnie te cele realizujemy przez niedzielne spotkania przy wspólnym uwielbieniu z naszymi dziećmi, modlitwą i nauczaniem dzieci, organizację kursów małżeńskich i wydarzeń, takich jak konferencje.

Szukałem wsród nich męża, który by potrafił wznieść mur i przed moim obliczem stanąć w wyłomie, wstawiając się za krajem (...) lecz nie znalazłem (Ez 22, 30).

Wstawiennictwo to zaszczytna służba, wymagająca śmiałości i zaangażowania. To praktyczna odpowiedź w modlitwie na to, co odnajdujemy w Słowie.

Znając Boże obietnice, Boże serce i zamiary możemy śmiało przystępować do Ojca przez krew Jezusa, prosząc Go o rzeczy po ludzku niemożliwe. Jako dzieci i dziedzice Królewscy siadamy na kolanach naszego Stwórcy i Taty, i wsłuchując się w Jego pragnienia ogłaszamy ratunek, dobro, miłosierdzie i pokój.

Służba wstawiennicza to stawanie w wyłomie przed Bogiem dla dobra kraju, miasta, narodu, ziemi, wspólnoty. Chcemy uczyć się od Abrahama, Mojżesza, Daniela i Estery prawdziwego zaufania Bogu i tak bliskiej przyjaźni z Nim, by nasza modlitwa miała wpływ na bieg historii.

Chcemy być odpowiedzią na Boże szukanie orędowników. Pragniemy być tymi, których modlitwa "robi różnicę" i jest nadzieją dla Głosu na Pustyni, Kościoła, narodu i dla poszczególnych jednostek.